BBC-ի տեղեկացմամբ՝ Դոնալդ Թրամփը հայտարարել է, որ առայժմ չի ցանկանում նոր պատժամիջոցներ սահմանել Ռուսաստանի նկատմամբ, որպեսզի չվնասի խաղաղ գործընթացին։ Նրա դիտարկմամբ՝ ռուս-ուկրաինական հակամարտությունը պետք է մնար Եվրոպայի խնդիրը, ԱՄՆ-ը չպետք է միջամտեր, և եթե էական առաջընթաց չլինի, ԱՄՆ-ը իր դերը կարգավորման հարցում կզիջի Եվրոպային։ Նա հավաստիացրել է, որ ամերիկացի զինվորներ ՈՒկրաինայում չեն լինի։                
 

Չդիվանագիտական դիվանագիտություն

Չդիվանագիտական դիվանագիտություն
05.09.2017 | 09:56

Ոչ ոք չի կարող ասել, թե Մոսկվան ու Վաշինգտոնը երբ կվերջակետեն դիվանագիտական պատերազմը: Թվում է՝ արդիականությունը կորցրել է փաստը, որ առաջինը սկսեց ԱՄՆ նախագահ Բարաք Օբաման՝ տարեմուտին ԱՄՆ-ից արտաքսելով ռուս դիվանագետներին: Կրեմլը չպատասխանեց՝ հնարավորություն տալով պաշտոնը ստանձնած Դոնալդ Թրամփին մաքուր էջից սկսել: Չստացվեց: Դեռ ընտրարշավից թափ հավաքող ԱՄՆ նախագահական ընտրություններին ռուսական միջամտության ձնագունդը օրեցօր մեծացավ ու արդեն հանգեցրել է Սպիտակ տանը աղմկոտ պաշտոնանկությունների, խորացնելով Վաշինգտոնի ու Մոսկվայի առճակատումը: Ի պատասխան ԱՄՆ նոր պատժամիջոցների՝ Մոսկվան արտաքսեց ԱՄՆ դիվանագետներին, ԱՄՆ-ն էլ փակեց Սան Ֆրանցիսկոյի ՌԴ հյուպատոսարանը և առևտրական երկու ներկայացուցչություն:
ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը, որ տանգոյի հույս ուներ ԱՄՆ պետքարտուղար Ռեքս Թիլերսոնի հետ, արձանագրեց, որ ԱՄՆ-ը բրեյքդանս է պարում: Խնդիրը դա է՝ պարահրապարակում նվագում են տարբեր նվագախմբեր:


Հայտարարվեց նաև, որ ՌԴ նախագահը ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեային չի մասնակցի, իսկ Դոնալդ Թրամփը մտադիր է Նյու Յորքում պետությունների ղեկավարների ոչ պաշտոնական հանդիպում կազմակերպել: Փաստացի՝ Նյու Յորքը Համբուրգ չի դառնա: Դա ևս մեկ վկայություն է, որ դիվանագիտական պատերազմը դիվանագիտական ենթատեքստ չունի: Ռուսաստանը չի տեղավորվում «Մեծ Ամերիկայի» Թրամփի պատկերացումներում: ԱՄՆ-ը չի տեղավորվում Կրեմլի ինքնահաստատման ծրագրերում: Ազդեցության ոլորտների ու ռեսուրսների համար պայքարի հիբրիդային պատերազմում դիվանագետները հերթական հարվածը միմյանց հասցնելու միջոց են միայն: Միաժամանակ ակնհայտ է երկու կողմերի դիվանագետների՝ իրավիճակը փոխելու անկարողությունը: ՈՒ ոչ միայն դիվանագետների, նաև նախագահների, որ հակառակ իրադարձությունների ընթացքի մայրաքաղաքներից ազդանշաններ են հղում միմյանց, որ կարևորում են փոխհարաբերությունների նորմալացումը: Իսկ միջազգային օրակարգի հարցերը մնում են՝ Սիրիան, Փխենյանի հրթիռները, որ արդեն Ճապոնիայի վրայով են թռչում, Արևմուտքի ու ՆԱՏՕ-ի հետ ՌԴ փոխհարաբերությունները, էներգետիկ շուկայում կարգավիճակի խնդիրների՝ այս ամենը ամեն օր տարբեր լուրերի տեսքով մատուցվում է մեզ ու հոսում՝ երբեմն տպավորվելով, երբեմն մոռացվելով: Դժվար է լրահոսի խորքում տեքստերի ու ենթատեքստերի բուն մեսիջները որսալ: Դա էլ քաղաքականության ոչ դիվանագիտական դիվանագիտությունն է:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ. Գ. Գուցե տարօրինակ, գուցե օրինաչափ է, որ այս ամենով հանդերձ՝ ՌԴ Պետդումայի ԱՊՀ, եվրասիական ինտեգրման և հայրենակիցների հետ կապերի հանձնաժողովի նախագահ Լեոնիդ Կալաշնիկովին ամենից շատ հուզում է Երևանի փողոցների անվանափոխությունը, և նա հայտարարեց, որ Ռուսաստանը չպետք է անտեսի նման գործընթացները: «Եթե դա տեղի ունենա, կամ եթե բանավեճերն այդ թեմայով շարունակվեն, Մոսկվան, անկասկած, կարձագանքի նման թշնամական գործողություններին»,- ասաց նա: Վերջապես գտնվեց «թշնամին»: Նա, ով ուզում է Երևանի Լենինգրադյան փողոցը վերանվանել, երբ քաղաքապետ Անատոլի Սոբչակը դեռ անցյալ դարում Լենինգրադին առանց դիմադրության վերադարձրեց Սանկտ Պետերբուրգ անունը: Աբսու՞րդ է: Ոչ: Հիշեք Գարեգին Նժդեհի արձանի պատմությունը: Քաղաքականության մեջ Ռուսաստանն ու ռուսները ուժեղ են այնտեղ, որտեղ չեն հանդիպում դիմադրության: Սա մեկ կամ մի քանի փողոցի հարց չէ, սա ինքնիշխանության հարց է, որ կամ պաշտպանում ես, կամ զիջում: Փողոցից սկսած մինչև պետություն:

Դիտվել է՝ 1524

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ